28 lutego w całej Litwie były Zapusty. Zapusty to tradycyjne święto, które rozpoczyna się od Trzech Króli i trwa do Środy popielcowej kiedy zaczyna się Wielki Post.

Nauczycielka klas początkowych Jolanta Wołosewicz i nauczycielka języka litewskiego Irena Samuliavičienė przeprowadziły lekcję integracyjną na temat „Tradycje zapustowe“.

Podczas lekcji, która odbyła się w dwóch językach, uczniowie poznali obyczaje i tradycje zapustowe. Uczniowie dowiedzieli się kto to jest Post i Zapust, dlaczego oni między sobą walczą i kto zwycięża, dlaczego jest palona Marzanna, jakie dania są szykowane na Zapusty i dlaczego w tym dniu tak dużo jemy.

Uczniowie pracując samodzielnie w grupach, tworzyli opowiadania o Zapustach. Na przerwie śródlekcyjnej bawili się w zabawę zapustową (taniec ze szczotką).

Wychowawczyni klas 4a Jolanta Wołosewicz

„Teatr podobnie jak szkoła chce dziecko rozwijać.“
Jan Dorman

Teatr pełni bardzo ważną funkcję w rozwoju i socjalizacji dzieci. Pomaga rozbudzić wyobraźnie, ciekawość świata, a także uwrażliwić dzieci na otaczającą przestrzeń, wyostrzyć zmysły. Ważna jest nauka poprzez zabawę, zabawę w teatr, na którą zaprosili uczniów klas początkowych aktorzy krakowskiego teatru „Fantazja“. Uczniowie usłyszeli jak należy się ubrać, gdy się idzie do teatru, czego nie można robić podczas przedstawienia, dlaczego w teatrze są trzy dzwonki, a także co to scenografia, rekwizyty itd. Zajęcie było wzbogacone ćwiczeniami ruchowymi, mimicznymi, dykcyjnymi oraz zabawami rytmicznymi. Dzieci, wywoływane na scenę, musiały zapanować nad własnym lękiem, tremą, nieśmiałością, czasem trudnym do powstrzymania śmiechem. Współtworzenie przedstawienia dało poznać smak pewnej popularności i sukcesu, co na co dzień dane jest dzieciom tylko bardzo dobrze się uczącym.

Serdecznie dziękujemy Centrum Kultury w Solecznikach za udostępnienie sali, a aktorom za pozytywne emocje i fantastyczną lekcję o teatrze.

Wicedyrektor Beata Zarumna

[nggallery id=1176]

Każdego roku 22 lutego harcerze i skauci na całym świecie obchodzą Dzień Myśli Braterskiej. Właśnie w tym dniu urodził się założyciel skautingu Robert Baden-Powell i jego żona Olave Baden-Powell, więc solecznickie środowisko harcerskie postanowiło uczcić ten dzień wspólnym śpiewograniem, apelem, ogłoszonym dniem mundurowym i spożywaniem tortu urodzinowego, za który serdecznie dziękujemy państwu Elwirze i Wiktorowi Ragożom. Funkcyjni 8 SDH „Zodiak“, 7 SDH „Step“ złożyli druhnom i druhom życzenia odwagi w byciu dobrymi ludźmi, zmienianiu świata na lepsze i realizacji nawet najtrudniejszych wyzwań. W dniu każdego harcerza i zucha dziękujemy wszystkim sympatykom naszego ruchu za życzliwość i pomocną dłoń w naszej harcerskiej wędrówce, a wszystkim harcerzom i skautom życzymy, aby służba, którą pełnimy, dawała dużo szczęścia i satysfakcji, a codzienna przyjaźń promieniowała na innych.

Beata Zarumna, drużynowa 8 SDH „Zodiak“

[nggallery id=1177]

– Kto?

Druhny i druhowie z 8 SDH „Zodiak”, 7 SDH „Step“, gromad zuchowych „Roszpunki” i „Tarzani“.

– Gdzie?

– W Małych Solecznikach.

– Kiedy?

– 16-18 lutego 2017 roku.

– Co robili?

– Przeżyli zimową przygodę na zimowisku, podczas którego powstały cztery programy telewizyjne: „Nasze gwiazdy”, „Fix Junior”, „Miau TV“ i „Aktywni leniwce“.

– W jakim celu się spotkali?

– Przede wszystkim spędzić czas w harcerskiej rodzinie, umilając sobie czas wspólnym śpiewem, tańcem, oglądaniem filmu, grami i zabawami. Poza tym młodzież wykazała się pomysłowością, tworząc różnorodne programy telewizyjne, takie jak reklamy, wiadomości, filmy akcji czy horrory, a przy okazji z podręcznych przedmiotów tworząc skomplikowane sprzęty, takie jak mikrofony i kamery. Jednak przede wszystkim celem spotkania było zgłębianie wiedzy o skautingu, harcerstwie, życiorysie Roberta Baden-Powella i technikach harcerskich, a także wybory funkcyjnych drużyn. Spotkanie stało się możliwe zawdzięczając wsparciu Mera Samorządu rejonu solecznickiego pana Zdzisława Palewicza i gościnności pracowników hotelu małosolecznickiego na czele z dyrektorem panią Danutą Butko.

Robert Baden-Powell nauczał, że obóz jest podstawową rzeczą w prowadzeniu drużyny, a obóz musi być pełen pracowitości, a nie szkołą bezcelowego leniuchowania. Takie też było zimowisko solecznickiego środowiska harcerskiego, gdyż każdy z druhów i druhen wrócił do domu z bagażem nowych faktów, pląsów, piosenek, gier, przyjaźni, smaków i doświadczeń.

Beata Zarumna, drużynowa 8 SDH „Zodiak”

[nggallery id=1178]

„Babci i dziadka, przyznać to trzeba, każdemu dziecku w życiu potrzeba.

Znana to para, bardzo kochana. Przez wszystkie dzieci jest szanowana.

No, a gdyby ich nie było, dzieciom trudno by się żyło.

Babcia i dziadek wciąż o nas dbają. Tak jak rodzice bardzo kochają.

Dają nam w życiu wiele radości. Nigdy nie szczędzą dla nas czułości“.

10 lutego w naszej grupie przygotowawczej odbyła się uroczystość z okazji Dnia Babci i Dziadka. Przedszkolaki przygotowały program artystyczny, na który składała się inscenizacja „Dziadek, stołek i rosołek“. Występ małych aktorów wprawił wszystkich gości w radosny nastrój. Następnie dzieci recytowały wiersze, pięknie śpiewały piosenki, tańczyły. Występy dzieci zostały nagrodzone gromkimi brawami. Kolejną niespodzianką dla naszych gości były własnoręcznie wykonane przez dzieci laurki. Dziadkowie wzięli również udział w zabawach prowadzonych przez wychowawczynię. Na koniec wszyscy rozkoszowali się pysznymi ciastami domowego wypieku. Spotkanie przebiegło w serdecznej atmosferze. Wyraz twarzy zaproszonych gości mówił sam za siebie. Dla babci i dziadka wnuczęta to przysłowiowe „oczko w głowie“.

Wychowawczyni Ilona Bobin

[nggallery id=1137]

Wszystko było nie tak dawno, choć minęło wiele lat,

Przeleciała także młodość karuzelą dawnych lat

Pozostały dziś wspomnienia, które echem niesie wiatr

A to święto jest nadzieją na powroty w dawny świat.

Wieczór 4 lutego 2017 r. zostanie w historii Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego (była Solecznicka Szkoła Średnia) wyryty złotymi zgłoskami. Gimnazjum obchodziło 45-lecie istnienia budynku, otwarcie szkoły odbyło się 6 marca 1971 roku. W pierwszą sobotę lutego, nie zważając na ogłoszoną w rejonie epidemię grypę i niedawną kwarantannę, w gimnazjum odbyło się tradycyjne Spotkanie Absolwentów. Pierwsi przywitali zebranych skrzaty ze szkolnego teatru „Azyl“. Następnie dyrektor, pani Irena Wolska, uroczyście rozpoczęła zjazd absolwentów. Konferansjerzy Wiktoria Smachtina (kl. GIV) i Mirosław Bandalewicz (kl. GIII) starali się stworzyć miłą i życzliwą atmosferę.

,,Ławka, tablica, kreda,

łza się jak diabeł kręci.

Szukam nawet kawałka

mej szkoły świętej pamięci“, – tak pisał ks. J. Twardowski w wierszu ,,Szkoła”. I właśnie ta sama łza niejednemu się zakręciła w oku podczas spotkań promocji.

A przybyło na spotkanie absolwentów co nie miara: aula była przepełniona po brzegi, chociaż przyniesiono wszystkie krzesła ze szkolnej stołówki, brakowało siedzących miejsc. Przed scenę wychodzili byli wychowankowie sprzed 45, 40, 35, 30, 25, 20, 15, 10, 5 latach i ci – najmłodsi – którzy dopiero niecały rok temu siedzieli w ławkach szkolnych jako uczniowie. „Miło dzisiaj wspomnieć te szkolne przygody,/ Dzięki nim człowiek dorosły znów staje się młody.” Wszyscy więc wspominali stare, dobre czasy i wyrażali wdzięczność nauczycielom za to, czego się tu nauczyli oraz dzielili się refleksjami o tym, jak szkolne doświadczenia kształtowały ich dalsze życie. Nasze gimnazjum było i pozostaje ważnym miejscem, w którym się kształciły i kształcą pokolenia dobrych obywateli Litwy, Europy, a też całego świata; pokolenia ludzi, wśród których wielu zdobyło tytuły naukowe, pełni ważne funkcje w instytucjach, przedsiębiorstwach, samorządach, służbach, czy też jest artystami, lekarzami, nauczycielami…

Po części artystycznej wieczoru, uświetnionej występem zespołów ,,Solczanka“ (kierownik Elwira Uczkuronis, choreograf Bożena Daniele) ,,Graciozo“ (kierownik Tatiana Ulbin), teatrzyku ,,Azyl“ (kierownik Lilia Kutysz) oraz występem klas 1 i 4 (pod kierownictwem Wiesławy Komolubienie, Aliny Suruda i Jolanty Wołosewicz) rozpoczęła się druga, nieoficjalna część spotkań. W przygotowaniu Spotkania Absolwentów zaangażowany był cały sztab ludzi: scenariusz opracowały panie Lilia Kutysz i Lucja Szuszkiewicz, o upiększenie sceny zadbała pani Aleksandra Pieczkauskienie, przygotowała gabloty o historii placówki i o jubileuszowych promocjach – pani Lucja Dudoit, opracowaniem komputerowym zajmowali się panie Diana Kondrackaja i Jowita Boguszewicz oraz inżynier pan Witalij Steszko, (nawiasem mówiąc, wszyscy są także absolwentami gimnazjum). Nad całością pieczołowicie czuwała pani Leokadia Palewicz.

Serdecznie dziękujemy wszystkim absolwentom, nauczycielom i uczestnikom za udział w Spotkaniu i wspólnie spędzony czas. Chwile jak ta z tej soboty i wiele podobnych są najlepszą nagrodą za poświęcony czas oraz włożony w organizację tego spotkania trud i wysiłek.

Nauczycielka języka rosyjskiego Lucja Szuszkiewicz

[nggallery id=1135]

Styczeń w Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego obfitował w wiele imprez. Jedną z nich była długo oczekiwana studniówka 62 promocji. To był wieczór niepowtarzalnej zabawy. Swym pięknym programem artystycznym maturzyści dziękowali nauczycielom, rodzicom i wszystkim pracownikom gimnazjum. Walc zapoczątkował imprezę. Piosenki, skecze, tańce, a szczególnie te w wykonaniu chłopców, wzbudzały ogólny podziw. Stworzone przez uczniów filmiki przypomniały życie szkolne z lat wcześniejszych.

Czas mija nieubłaganie. Ta impreza przypomina o tym, że za 100 dni czeka nas tak trudny i ważny egzamin, jakim jest matura.

Pięknym akcentem w programie były słowa wdzięczności skierowane nie tylko do nauczycieli, wychowawców, ale i rodziców, którzy są najważniejszymi osobami w życiu każdego człowieka.

Po programie artystycznym maturzyści, nauczyciele, rodzice udali się do stołówki szkolnej na sesję zdjęciową i kontynuację zabawy. To był piękny, uroczysty i wyjątkowy wieczór, który na długo zostanie w naszej pamięci.

Jako wychowawczynie klas maturalnych życzymy naszej młodzieży wytrwałości, pracowitości i sukcesu na maturze. Szanownym Rodzicom, a szczególnie Pani Krystynie Czetyrkowskiej i Pani Krystynie Klemiato, serdecznie dziękujemy za tak udaną i pięknie zorganizowaną zabawę studniówkową.

Mariola Pieszko, wychowawczyni klasy G4a

[nggallery id=1136]

Zobacz więcej zdjęć

Uczniowie klasy 7b brali udział w nietypowej lekcji, podczas której poznawali ciekawe fakty o niedźwiedziach polarnych i kształcili język angielski. Była to lekcja online z Antarktyki pt. „Polar bear – the king of Arctic” (tłum. „Niedźwiedź polarny – król Antarktyki“), którą prowadziła pani Dagmara Bożek-Andryszczak z Polskiej Stacji Polarnej w Hornsundzie na Spitsbergenie według projektu EDU-ARCTIC. Podczas 45-minutowej transmisji uczniowie poznali: jakie zwierzęta reprezentują rodzinę Ursidae oraz ich upodobania żywieniowe, zaobserwowane cechy charakteru niedźwiedzi polarnych i ich reakcje na ludzi, dlaczego na stacjach polarnych są psy i wiele innych faktów. Lekcję zakończył test, sprawdzający i uogólniający zdobyte wiadomości.

„Wspólna modlitwa buduje i jednoczy nas, kiedy dzielimy się wspólną wiarą“

24 stycznia odbyła się edukacyjna wycieczka uczniów klasy 3c do Wilna „Śladami Miłosierdzia Bożego“. Zwiedzanie rozpoczęliśmy od dzielnicy Antokol, domku św. s. Faustyny Kowalskiej, gdzie była podyktowana koronka do Miłosierdzia Bożego. Dom, w którym w latach 1929, 1933-1936 przebywała św. s. Faustyna. To właśnie tu spotkała kierownika duchowego bł. ks. Michała Sopoćkę, który pomógł jej w realizacji misji miłosierdzia.

Nie mogliśmy ominąć i kościoła św. Piotra i Pawła. Podziwialiśmy bogato zdobione wnętrze, wspaniałą dekorację świątyni składającą się około 2 tysięcy figur, kompozycji ornamentalnych o tematyce historycznej, biblijnej, mitologicznej oraz freski z drugiej połowy XVII wieku.

Nie ominęliśmy też kościołu św. Anny, który znajduje się w malowniczym zakątku Wilna w pobliżu Wilenki. Jest to jedna z najpiękniejszych świątyń gotyckich Litwy. Kościół św. Anny został zbudowany z trzydziestu trzech różnych gatunków cegieł. To właśnie tę świątynię Napoleon chciał przenieść na dłoni do Paryża.

Duże wrażenie wywarło na nas Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, w którym znajduje się oryginalny obraz Bożego Miłosierdzia „Jezu, ufam Tobie“, namalowany według wizji, którą miała siostra Faustyna Kowalska.

Od kościoła Ducha Świętego szliśmy uroczymi, krętymi uliczkami podziwiając kamieniczki i kolejne kościoły do Ostrej Bramy, miejsca pierwszego wystawienia obrazu Jezusa Miłosiernego. Tu też św. Faustyna miała wizję triumfu obrazu Miłosierdzia Bożego.

Wycieczka się udała, wszyscy jesteśmy zadowoleni i nasyceni duchowo. Wyrażamy wdzięczność sponsorowi Tadeuszu Romanowskiemu za wspólną modlitwę i podróż.

Wychowawczyni 3c klasy Danuta Tomaszewicz

[nggallery id=1128]

W okresie Świąt Bożego Narodzenia często jesteśmy zabiegani i zestresowani, zajęci własnymi sprawami. Tym bardziej powinniśmy wtedy pochylić się na tymi, którzy są chorzy i słabi pamiętając o nich. We środę 18 stycznia z grupą zespołu ,,Solczanka“ wraz z kierownikiem E.Uczkuronis oraz zastępcą dyrektora Leokadia Palewicz zawitaliśmy z kolędami oraz darami, zakupionymi podczas akcji ,,Grosz od serca“ i własnoręcznie wykonanymi przez uczniów gimnazjum prezentami. Mieszkańcy i pracownicy Domu Starców i samodzielnego życia we wsi Czuzakampie niecierpliwie oczekiwali naszego przyjazdu i serdecznie powitali gości. Dyrekcja Domu Julia Palewicz i Mieczyslaw Zarecki oprowadzili uczniów po budynku i poczęstowali słodyczami. Uczniowie mieli możliwość pomóc osobom starszym i samotnym poczuć, że „mimo ograniczeń wieku, możno bardzo wysoko cenić sobie życie i umieć się nim cieszyć“, jak mawiał papież Jan Paweł II.

Pedagog socjalny Lucja Szuszkiewicz

[nggallery id=1124]