27 października odbyły się rejonowe eliminacje konkursu recytatorskiego im. Adama Mickiewicza „Kresy 2020”. Konkurs zgromadził miłośników polskiej poezji. Miał on nietypową formę, gdyż odbywał się on-line.

Zwycięzcy i wyróżnieni

I kategoria wiekowa (do 7 lat)

Magda Danielė, 1c klasa – I miejsce

(nauczycielka Wiesława Komoliubienė)

II kategoria wiekowa (od 8 do 12 lat)

Maja Własowa, 2c klasa – II miejsce

(Nauczycielka Bogusława Lialkienė)

Elzė Maria Danielė, 4a klasa – III miejsce

(nauczycielki Lilia Kutysz, Jolanta Wołosewicz)

Sandra Ziniewicz, 6c klasa – wyróźnienie

(nauczycielka Lilia Kutysz)

II kategoria wiekowa (od 13 do 15 lat)

Maria Jundo, 8b klasa – I miejsce

(nauczycielka Lilia Kozakiewicz)

Oliwia Szarkowska, 7b klasa – III miejsce

(nauczycielka Iwona Nowikiewicz)

Recytatorom serdecznie gratulujemy wysokiego poziomu wykonawczego. Dziękujemy nauczycielom za przygotowanie dzieci i młodzieży do konkursu.

Pewnego dnia podczas lekcji wychowania fizycznego jednej osobie należało okazać pierwszą pomoc medyczną i z ponad dwadzieścia osób liczącej klasy dwie osoby przejęły inicjatywę: wywołały pogotowie, ułożyły poszkodowanego w pozycji bocznej bezpiecznej, spotkały ratowników i przyprowadziły na miejsce wypadku oraz trwały przy poszkodowanym okazując psychologiczne wsparcie. Tymi osobami okazały się druhny z 8 SDH „Zodiak”, które po raz pierwszy raz w życiu musiały wcielić wiedzę, zdobytą podczas zajęć z samarytanki w życie oraz cieszyły się, że takową wiedzę posiadały i mogły pomóc nauczycielowi w zaistniałej trudnej sytuacji.

Po owym zdarzeniu postanowiłam zapytać osoby działające w 7 SDH „Step” i 8 SDH „Zodiak” po co im potrzebne harcerstwo i dzielę się z czytelnikiem kilkoma wypowiedziami.

Często jestem pytana po co mi harcerstwo. Zaczęłam działać 6 lat temu nie będąc świadomą czym jest ten ruch wychowawczy i jakie są jego zalety. Dzisiaj z pełnym przekonaniem stwierdzam, że żadna chwila spędzona w drużynie nie poszła na marne. Harcerstwo pomogło mi przezwyciężyć wstyd przed publicznym przemawianiem, który miałam jako mała dziewczynka. Nabrałam odwagi, co otwiera przede mną wiele możliwości. W harcerstwie lepiej poznałam życie, ale też lepiej poznałam sama siebie. nawiązałam przyjaźnie z setkami ludzi nie tylko z Litwy, ale także innych krajów. Wykształciłam w sobie pozytywne nastawienie do życia, nabrałam pewności siebie i nauczyłam się patrzeć na życie z poczuciem humoru. Poza tym przeżyłam wiele przygód, które na zawsze pozostaną w mojej pamięci. Nie potrafię wyobrazić swego życia bez harcerstwa!

Przyboczna 8 SDH „Zodiak” Adriana Chaczkowska

W harcerstwie się rozwijam. Stale zdobywam nową wiedzę, która mi się przydaje także w życiu codziennym. Okazywanie bliźniemu dobroci, dbanie o czystość środowiska i higienę to tylko przykłady tematów, które poruszamy z druhami podczas zbiórek. Stałem się samodzielny i chociaż czasami potrzebuję pomocy przyjaciół, zdobyta cecha niewątpliwie pomoże mi w życiu dorosłym. Do dołączenia do drużyny byłem bardzo nieśmiały i nigdy nie brałem udziału w rozmowach, poza tym czułem się samotnie. Dzisiaj mam sporo przyjaciół, przed którymi mogę się otworzyć, z którymi mogę o wszystkim porozmawiać i z którymi jest mi bardzo dobrze.

Zastępowy 7 SDH „Step” Dominik Szyłobryt

Bardzo dobre pytanie: „Po co mi harcerstwo?”. Działam od 4 lat i przeżyłam wiele pięknych chwil z wspaniałymi ludźmi. Poznałam wiele osób i muszę stwierdzić, że harcerzy odróżnia chęć niesienia pomocy, otwartość na innego człowieka, umiejętność wysłuchania i doradzenia. Przeżyłam wiele ciekawych przygód i wiele jeszcze przeżyję. Nauczyłam się wytrwałości, logicznego myślenia, pomagania itd. Po prostu, kocham harcerstwo!

Harcerka z 8 SDH „Zodiak” Emelina Isajewa

Po co mi harcerstwo? Jestem w drużynie, by trenować siebie fizycznie i moralnie. Także chcę zostawić ten świat choć trochę lepszym, niż go zastałem. W harcerstwie jest wesoło i ciekawie.

Harcerz z 7 SDH „Step” Daniel Stankiewicz

Harcerstwo jest dla mnie częścią mego życia, które wiele mnie nauczyło i pozwoliło poznać czym jest przygoda. Jestem wdzięczna, że mogę należeć do tego ruchu.

Podzastępowa 8 SDH „Zodiak” Gintarė Franckevičiūtė

W harcerstwie mogę nauczyć się nowych rzeczy, których nie przerabiam w szkole, odbywają się różnorodne ciekawe i wesołe podróże, obozy, biwaki, wycieczki i wesoło mija czas.

Harcerka z 8 SDH „Zodiak” Miłana Szmigielska

Czym dla mnie jest harcerstwo?

1. Przyjaźnią, gdyż właśnie tutaj poznałam wiele nowych osób, z którymi łączy nas przyjaźń na dobre i na złe.
2. Niesamowitym doświadczeniem życiowym, gdyż wątpię, że bez harcerstwa umiałabym poradzić sobie z wieloma rzeczami, byłabym taka odpowiedzialna, koleżeńska i odważna.
3. Cudownymi wspomnieniami, które będą towarzyszyły do końca życia, zdobytymi podczas zbiórek, biwaków, obozów, wędrówek i innych przedsięwzięć. Nie można porównać wyjazdu harcerskiego z wycieczką szkolną, gdyż panuje inna, wręcz magiczna, atmosfera.
4. Bez harcerstwa nie osiągnęłabym tyle, ile osiągnęłam w wieku 16 lat!
5. W harcerstwie znalazłam wiele bratnich dusz, z którymi nas łączą te same zainteresowania, wartości i wspomnienia.

Drużynowa 8 SDH „Zodiak” Gabriela Mockutie

,,Są dwa największe dary,

które powinniśmy dać naszym dzieciom.

Jednym z nich są korzenie,

drugim skrzydła.”

Autor nieznany

Jaka musi być motywacja, by rozmiar skrzydeł przypominał formę skrzydeł orła? By korzenie nie zaginęły wśród globalności świata współczesnego? 

Na te pytania można odpowiedzieć po prostu Wielkim Sercem.              

Zespół Pieśni i Tańca ,,Solczanka” składa wyrazy wdzięczności Panu Dariuszowi Łukaszewskiemu i Radzie Gminny Kadzidło za wsparcie działalności zespołu, a Pani Renacie Romanowskiej-Olbryś za organizację tego działania. Za okazane środki zespół nabył 13 nowych strojów krakowskich dla grupy wokalnej.

Kierownik Zespołu Pieśni i Tańca Elwira Uczkuronis

Rzęsisty deszcz sobotniego poranka nie przestraszył 45 zapaleńców, którzy zdecydowali dziesięcioma tysiącami kroków przemierzyć jesienną Puszczę Rudnicką w celu kształcenia nawyków aktywności fizycznej.

Wesoły marsz, postoje z posiłkami, wysłuchane informacje o puszczy i jej historii, piękne zakątki największego masywu leśnego naszego rejonu sprawiły, że dzień minął szybko i wesoło oraz dostarczył wielu niezapomnianych wrażeń, które można obejrzeć na filmie.

Składamy podziękowanie Samorządowi rejonu solecznickiego za finansowanie przedsięwzięcia w ramach projektów na inne pozalekcyjne działania dzieci.

Beata Zarumna

23 października odbył się finał projektu „Kup uśmiech”, realizowanego w ramach programu Active Citizens („Aktywni obywatele”). Młodzież z Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach, zrzeszona w drużynach harcerskich „Zodiak” i „Step” nagrała piosenkę pt. „Siła uśmiechu” , którą sprzedawała, by uzyskać fundusze na zorganizowanie wyjazdu dla dzieci.

Ofiary ludzi dobrej woli, przelane na konto i wrzucone do puszki wyniosły 307 euro, co pozwoliło na zaproszenie 20 dzieci na dwie i pół godziny rozrywki na batutach, obejrzenie filmu w technologii 5D i posiłek w pizzerii. Uczestnikami wyjazdu opiekowało się 6 wolontariuszy, natomiast usługa transportowa została pokryta ze środków programu „Active Citizens”.

Serdecznie dziękujemy ofiarodawcom za otwarte serca i chęć dzielenia się z potrzebującymi oraz cieszymy się niezmiernie, że wspólnie udało się uszczęśliwić 20 młodych obywateli, którzy odwdzięczali się gromkim śmiechem i szczerymi uśmiechami, a nastrój wyprawy potwierdził powiedzenie Janusza Korczaka: „Kiedy śmieje się dziecko, śmieje się cały świat„!

Gabriela Mockutie

Grupa młodzieży Gimnazjum im. Jana Śniadeckiego w Solecznikach bierze udział w projekcie edukacyjnym „Kresy 2021” stowarzyszenia „Nasz dom”, by wspólnie z rówieśnikami z Katolickiego Liceum im. Ks. Archutowskiego w Warszawie, Gimnazjum im. Anny Krepsztul w Butrymańcach oraz Gimnazjum im. Michała Balińskiego w Jaszunach zgłębiać swoją wiedzę o historii i wybitnych postaciach.

22 września br. odbyło się pierwsze spotkanie online, którego celem było poznanie uczestników projektu. Nasza młodzież zaprezentowała się poprzez film, w którym przedstawiła informacje o swoim mieście.

20 października, natomiast, odbyła się druga sesja, której tematem przewodnim były biografie polskich bohaterów narodowych. Ekipa z Solecznik wysłuchała wystąpień o Witoldzie Pileckim, św. Janie Pawle II, bł. ks. Jerzym Popiełuszce, Romanie Dmowskim, gen. Józefie Hallerze oraz przedstawiła życiorys Jana Borysewicza „Krysi”, a także zaprosiła uczestników spotkania do rywalizacji poprzez aplikację Kahoot. Przed nami jeszcze osiem łączeń przez Zooma, podczas których będziemy mogli lepiej się poznać i porozmawiać o kulturze oraz historii Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

Gabriela Mockutie

Czy można pracować nad sobą i zmieniać siebie na lepsze podczas rozrywki? Tak, o czym przekonała się czterdziestoosobowa grupa dzieci i młodzieży z Solecznik, biorąc udział w wyjeździe w ramach projektu „Twórz siebie podczas rozrywki”, finansowanego z funduszy Samorządu rejonu solecznickiego na organizowanie innych zajęć pozalekcyjnych.

Jak na katolików przystało, wyjazd rozpoczął się nabożeństwa w kościele w Czarnym Borze. Prałat Wacław Wołodkowicz ucieszył się, że skorzystaliśmy z zaproszenia wpadać do Niego w drodze do Wilna. Przy okazji uczestnicy wyprawy poznali historię miejscowości oraz sylwetki słynnych postaci z nią związanych (Józefa Mackiewicza, św. Urszuli Ledóchowskiej, bł. ks. Michała Sopoćki).

Po mszy św. udaliśmy się do kina na film „Grenlandia”, który szczegółowo omówiliśmy w drodze powrotnej, gdyż nie był to po prostu film katastroficzny, ale też poruszał wątki zdrady, przebaczenia, rodziny, ofiary, podstępu, prawdomówności, słuchania rozkazów, chaosu i inne.

Zasady zachowania w dużych skupiskach ludzi, szukanie kompromisu, opieka nad młodszymi, samodzielne złożenie zamówienia, przezwyciężenie zmęczenia, tolerancja, umiejętność czytania w języku litewskim i słuchania w języku angielskim – to są tylko niektóre kompetencje, które były zdobywane podczas wyjazdu. Każda chwila kształtowała lepszą wersję nas samych, co niewątpliwie przyda się w przyszłości, skoro „każdy jest kowalem własnego losu”.

Łucja Dudojć

Podróże kształcą. Już nieraz doświadczyliśmy tego. Czekaliśmy od marca… Wreszcie się udało!

Wspólnie z Fundacją ,,Edukacja razem” i Centrum Kultury rejonu solecznickiego w ramach programu Erasmus+  zrealizowaliśmy  międzynarodowy projekt ,,Żyjemy rzeczywistością czy stereotypami?” (Do we live with reality or stereotypes?)

Była to wymiana młodzieży Polski i Litwy, w której wzięło udział 40 młodych osób wraz z opiekunami. Od strony litewskiej uczestnikami projektu byli członkowie zespołu ,Solczanka” i ,,Solczanie”.

W ciągu prawie dwu tygodniowego pobytu młodzież polska i litewska miała wiele ciekawych zajęć. Codziennie rozważaliśmy aktualne problemy, dyskutowaliśmy na aktualne tematy, szukaliśmy rozwiązań. Szukaliśmy różnic i podobieństw między kulturami, wykonywaliśmy prezentacje na temat: ,,Mam tak samo jak Ty”, ,,Nie jesteśmy sami w Europie”. Poszukiwaliśmy stereotypów z różnych dziedzin życia i obalaliśmy je. Argumentowaliśmy, dlaczego tak jest? Co o tym myślimy? Sprzeciwialiśmy się ksenofobii  i nietolerancji. Wyciągaliśmy wnioski, jak musimy się zachować w konkretnej sytuacji.

Młodzież żywo reagowała na stawiane przed nią kwestie, a środkiem i formą wyrazu był taniec, piosenka, teatr, scenki filmowe, plakaty. Każdy miał prawo do głosu i każdy się wypowiadał. To jest też forma kształcenia. I to bardzo ważna. Pokonanie swych osobistych barier psychologicznych nie należy do łatwych zadań!

Młodzież się uczyła pracy w grupach, dyskusji i szybkiej argumentacji.  

Udział w projekcie stał się jeszcze bardziej interesujący, gdyż jego realizacja odbywała się w Bieszczadach na Podkarpaciu w malowniczej miejscowości Berezka, która się znajduje niedaleko od granicy z Ukrainą.  Właściwie ,,jak ręką podać”. A więc góry! Młodzież chętnie udawała się na wycieczki, poznając historię, zwiedzając piękne okolice i przyrodę Bieszczad.

Uwieńczeniem wszystkich działań było stworzenie i prezentacja spektaklu-teledysku: „Żyjemy rzeczywistością czy stereotypami?”

Na zakończenie wszyscy uczestnicy otrzymali pamiątkowe dyplomy uczestnika projektu Erasmus+.

Wróciliśmy do domu bogatsi o wspaniałe i niezapomniane wrażenia i nowe znajomości.

Żyjmy rzeczywistością, nie stereotypami! Taki wniosek wynika bowiem z naszych wspólnych działań. To, że jesteśmy różni – jest naszą wartością, nie wadą!

Członkowie zespołów ,,Solczanka” i ,,Solczanie” składają gorące podziękowania wszystkim, kto się przyczynił do urzeczywistnienia tego wspaniałego projektu.

Kierownik zespołu pieśni i tańca „Solczanka” Elwira Uczkuronis

16 października uczniowie klas 7 – ych  wspólnie przeżywali przygodę w labiryncie pod nazwą ,,Katedra kukurydzy”.

Labirynt przy drodze Wilno – Troki to ogromne pole kukurydzy (3 hektary) z ukrytymi 10 skrzyneczkami ze stempelkami, które uczniowie musieli odnaleźć i odbić na kartce. Miejsca te nie były w żaden sposób oznakowane. Był to element gry na orientację w terenie i stanowił świetną zabawę dla uczniów. Aby odnaleźć wszystkie stempelki, trzeba było przejść cały labirynt.

Uczniowie z ochotą wędrowali po ścieżkach, których długość wynosiła 3 km i szukali wyjścia. Zdobycie wszystkich pieczątek zajęło uczniom  około 1,5 godziny. Błądzenie i poszukiwanie właściwej drogi stanowiło niemałą porcję emocji.

Zabawa na polu kukurydzianym była nie tylko lekcją orientacji w terenie, ale świetną lekcją matematyki, historii i religii, gdyż uczniowie musieli odnaleźć ukryte na polu kukurydzy zagadki, przypomnieć historię katedry wileńskiej oraz wykonać liczne działania matematyczne, do rozwiązania których przydała się wiedza ze szkoły i z życia codziennego.

Wychowawczynie klas 7- ych

Jakie myśli przywołuje imię Jana Pawła II? Zły człowiek, czarny charakter, okrutny duchowny, leniwy Polak? Na pewno nie! Dla mnie osobiście imię Jana Pawła II kojarzy się z dobrem, spokojem, miłością i świętością. Jest autorytetem i każde spotkanie z Nim porusza serca i umysły zarówno seniorów, jak i buntujących się nastolatków.

W dniu, kiedy 42 lata temu kardynał Karol Wojtyła został wybrany na papieża, harcerze z Solecznik zorganizowali spotkanie, zaproszenie na które przyjął proboszcz parafii św. Piotra Apostoła w Solecznikach ksiądz Rusłan Wilkiel. Początkowo odbyła się „Bitwa intelektów” z wykorzystaniem aplikacji kahoot, podczas której uczestnicy powtórzyli najważniejsze fakty z życiorysu Karola Wojtyły. 16 osób, które zdobyły największą ilość punktów, otrzymały nagrody: power banki, słuchawki i głośniki, ufundowane w ramach projektu „Podążając za przykładem św. Jana Pawła II” w ramach projektów młodzieżowych Administracji Samorządu Rejonu Solecznickiego.

Drugim przedsięwzięciem spotkania był kominek, podczas którego śpiewanie religijnych pieśni było przeplatane rozważeniami na temat życia i nauk Papieża.

Na zakończenie uczestnicy spotkali się na agapie, podczas której młodzież mogła dzielić się wrażeniami, opowiadać o swoim życiu, zacieśniać stare przyjaźnie i nawiązywać nowe. Przecież, zgodnie z rozważeniami Jana Pawła II:
„Młodość to czas, w którym człowiek odczuwa największą potrzebę akceptacji i wsparcia, kiedy najbardziej pragnie być wysłuchany i kochany”.

Drużynowa 8 SDH “Zodiak” Gabriela Mockutie