25 listopada (piątek) działy się dziwne sprawy w naszym gimnazjum. Uczniowie przybory szkolne przynieśli w koszyku, walizce, brytfannie, a nawet turystycznej lodówce! Przecieramy oczy ze zdumienia – uczniowie postanowili zaszaleć i porzucić tradycyjne plecaki szkolne?! Na ich miejscu pojawiły się najdziwniejsze przedmioty, które w żaden sposób nie kojarzą się ze szkołą. Bo kto o zdrowych zmysłach przynosi zeszyty w taczce lub klatce dla chomika? Czy mamy do czynienia z nową modą, czy może jest to długo planowany manifest uczniów? Na szczęcie to był tylko żart. A dokładniej Dzień bez plecaka, popularny za granicami kraju “No backpack day”. Od kilku lat promowany szkołach. Dzień bez plecaka to wyjątkowy dzień, w którym zadaniem zarówno uczniów jak i nauczycieli jest dostarczenie wszystkich niezbędnych podręczników i zeszytów do szkoły, ale bez używania tradycyjnego plecaka czy torby szkolnej. Mimo radości, jaką przynosi uczniom ta wyjątkowa inicjatywa, chcemy przypomnieć, iż nie ma lepszego środka transportu dla zeszytów niż plecak szkolny. Pamiętajmy, że prawidłowe noszenie plecaka zminimalizuje w przyszłości wady kręgosłupa, odciąży nasze plecy i zapewni przyjemną, modną podróż przez wszystkie lata naszej edukacji.

Pedagog Gitana Szablińskaja

Bendradarbiaujant su VšĮ “Fitonika” mūsų gimnazija įgyvendina Valstybinio visuomenės sveikatos stiprinimo fondo 2022 metų patvirtintą psichinės sveikatos stiprinimo prevencinį projektą “Asmenybės psichologinis, emocinis ir socialinis atsparumas: iššūkiai ir sprendimai”. Vakar gimnazijos aktų salėje įvyko atviras ir labai  jautrus monospektaklio „Seen“. Režiserė ir aktorė  Andra Kavaliauskaitė.  Spektaklis – apie valgymo sutrikimus, kūno kultą ir nemeilę sau. Sukurtas pagal trijų merginų tikras istorijas, kurios sujungiamos viename Ūlos personaže. Herojė žiūrovus sukviečia į vlogo filmavimą, kurio metu įvairių menų sintezėje įvyksta nesuvaidintas pasakojimas apie Ūlas, kurios trokšdamos kitų meilės ir pripažinimo, praranda pagrindinį turtą – save. Didžiąją spektaklio dalį filmuojamas veiksmas scenoje, tačiau projekcijoje ant sienos matome ne veikiančią Ūlą, o jos vidinį – loftą. Žiūrovai matė, kaip įvykiai Ūlos gyvenime, konfliktuodami su jos asmeniniais poreikiais, siekiais ir norais, iššaukia trumpalaikes, bet stiprias emocines reakcijas bei fizinį atsaką.

Socialinė pedagogė Gitana Šablinskaja